Jest geomorfologiem, specjalistą w zakresie geologii i paleogeografii czwartorzędu. Prowadził badania geologiczne i geomorfologiczne na obszarach młodoglacjalnych Polski i Niemiec, a także Norwegii i Svalbardu. Jest autorem ponad 200 publikacji, w tym 6 monografii, 30 artykułów naukowych z listy JCR oraz 4 arkuszy Szczegółowej mapy geologicznej Polski. Był kierownikiem 6 projektów badawczych Narodowego Centrum Nauki oraz kierownikiem ze strony polskiej międzynarodowego projektu ICLEA (The Virtual Institute of Integrated Climate and Landscape Evolution Analyses). Od 1985 roku jest pracownikiem Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN, a w latach 2005- 2012 był także pracownikiem Instytutu Geografii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, gdzie wypromował 50-ciu magistrantów. W latach 2004 – 2021 był kierownikiem Zakładu Zasobów Środowiska i Geozagrożeń w Toruniu IGiPZ PAN. Jest

członkiem Komitetu Nauk Geograficznych i Komitetu Badań Czwartorzędu Polskiej Akademii Nauk.

Swoją przygodę z palinologią zaczęła wybierając temat pracy magisterskiej na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi

UMK w Toruniu, gdzie skupiła się na obrazie pyłkowym Borów Tucholskich. Praca doktorska w Instytucie Botaniki

im. Wł. Szafera PAN w Krakowie to w jej karierze naukowej początek przygody ze zmianami klimatu zwłaszcza w

kontekście charakteryzujących czwartorzęd zlodowaceń i interglacjałów. Z biegiem lat wachlarz analiz

wykorzystywanych do rekonstruowania zmian klimatu poszerzał się kolejno o makroszczątki roślin i palinomorfy

niepyłkowe, które w połączeniu z palinologią dają niezwykle szczegółowy obraz zmian klimatu, temperatury  i wilgotności. Zaowocowało to habilitacją (PIG-PIB), w której kontynuowała tematykę interglacjalną, ale rozszerzoną o

aspekty hydroklimatyczne. Praktycznie na cały jej dorobek naukowy składają się publikacje opisujące zmiany

roślinności wynikające ze zmian klimatu od ok. 500 tys. lat temu do współczesności. Prywatnie lubi sprawdzać, ile

pyłku lipy jest w miodzie lipowym.

Jest absolwentem Wydziału Geologii UW, gdzie doktoryzował się w 1977 r. w dziedzinie geologii stratygraficzno-

poszukiwawczej. Od 1977 r. do przejścia na emeryturę w 2023 r. prowadził geologiczne badania regionalne w

Państwowym Instytucie Geologicznym – PIB w Warszawie. Jego dorobek naukowy obejmuje przeszło 100 prac z

dziedziny analizy basenów sedymentacyjnych, stratygrafii i zdarzeń globalnych, opublikowanych w czołowych

naukowych wydawnictwach polskich i światowych. Jest m.in. współautorem odkrycia śladów najstarszych

czworonogów (artykuł w „Nature”, 2010), a także autorem książki „Geologiczna historia Polski” (Wydawnictwa UW,

2021). Obecnie zajmuje się głównie badaniem globalnych zmian bioróżnorodności i klimatu w dewonie środkowym

(394–379 mln lat temu) na podstawie materiałów z różnych krajów Europy i Afryki Pn. Badanie te wskazują na

kluczowe znaczenie zmian klimatu środkowodewońskiego dla powstania pierwszych lasów, co miało dalsze

konsekwencje dla rozwoju biosfery.

Barbara Słodkowska jest geologiem i palinologiem, od zakończenia studiów do dziś pracuje w PIG-PIB. Jest

specjalistką w zakresie palinologii, zajmuje się analizą pyłkową, fitoplanktonową i palinofacjalną osadów paleogenu i

neogenu oraz rekonstrukcją paleoklimatu tych epok. Podejmuje również zagadnienia związane z powstawaniem

bursztynu i jego koncentracji złożowych. Interesuje się też stratygrafią i sedymentologią. Jest autorką i współautorką

przeszło 50 publikacji naukowych z zakresu palinologii, paleobotaniki, stratygrafii i badań klimatycznych. Jest

członkiem międzynarodowej grupy badawczej NECLIME zajmującej się rekonstrukcją zmian klimatycznych w

kenozoiku. Pełni funkcję przewodniczącej powołanego w PIG-PIB zespołu do spraw zmian klimatu Ziemi.

Prof. dr hab. Krzysztof Szamałek – Dyrektor Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu Badawczego. Ekspert w dziedzinie geologii gospodarczej, zarządzania surowcami naturalnymi i zrównoważonego rozwoju. Posiada bogate

doświadczenie naukowe, administracyjne i zarządcze w zakresie gospodarki surowcowej, bezpieczeństwa energetycznego oraz ochrony środowiska.

​

Do 2024 roku pełnił funkcję kierownika Katedry Geologii Złożowej i Gospodarczej na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie nadal prowadzi działalność naukową i dydaktyczną.

​

W latach 1994–1997, 2001–2002 oraz 2003–2005 pełnił funkcję sekretarza i podsekretarza stanu, Głównego Geologa Kraju w ministerstwie właściwym ds. środowiska, odpowiadając za kształtowanie polityki surowcowej Polski. W latach 1997–2001 był dyrektorem departamentu w Kancelarii Prezydenta RP, kierując działaniami związanymi z bezpieczeństwem energetycznym, zarządzaniem surowcami naturalnymi oraz zarządzaniem kryzysowym.

​

Pełnił również funkcje zarządcze w sektorze prywatnym i publicznym – w Mostostalu Warszawa, Fundacji Ekofundusz, a także w Instytucie Ceramiki i Materiałów Budowlanych, gdzie był zastępcą dyrektora ds. naukowych i sekretarzem naukowym.

Był zaangażowany w prace licznych rad nadzorczych i ciał doradczych. Był członkiem Rad Nadzorczych w firmach takich jak KGHM Polska Miedź, Geofizyka Kraków, Petrobaltic, KGHM Metale oraz Nafta Polska. Przewodniczył Radzie Geologicznej przy Ministrze Środowiska oraz Radzie Nadzorczej Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW). Od 2011 r. działał na rzecz Narodowego Centrum Badań i Rozwoju jako członek zespołu ds. rozwoju bazy ekspertów. Wieloletni wiceprzewodniczący Komitetu Zrównoważonego Rozwoju Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN. Obecnie przewodniczący Rady Gospodarowania Zasobami Ziemi, powołanej w 2024 r. przez minister klimatu i środowiska. Członek Komitetu Nauk Geologicznych PAN. Posiadacz europejskiego tytułu zawodowego Eurogeolog.

​

Autor około 300 publikacji naukowych z zakresu geologii gospodarczej, prawa geologicznego i górniczego oraz geologii złóż. Współpracuje z międzynarodowymi instytucjami naukowymi i czasopismami, a jego prace mają istotny wpływ na rozwój polskiej geologii i gospodarki surowcowej.

Jest doświadczonym geologiem, absolwentem Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 2011 r.

związany z PIG-PIB. Specjalizuje się w badaniach geologii morza i strefy brzegowej, ze szczególnym

uwzględnieniem interakcji ląd-morze. Jego bogate doświadczenie obejmuje realizację licznych projektów,

dokumentacji geologicznych oraz ekspertyz dotyczących praktycznego zastosowania badań. Pełni funkcję głównego

specjalisty ds. geologii i kierownika Pracowni Geologii Morza w Oddziale PIG-PIB w Gdańsku. Aktywnie działa na

rzecz rozwoju nowoczesnych koncepcji zarządzania zasobami naturalnymi. Członek grup eksperckich HELCOM –

Environmental Risks of Submerged Objects oraz Geological Service For Europe (GSEU) – Coastal vulnerability

assessment & optimised offshore windfarm siting. Ponadto, w ramach europejskiej kooperacji, angażował się w

działania dotyczące adaptacji do zmian klimatu, koncentrując się na badaniu skutków zmian klimatycznych dla strefy

brzegowej mórz europejskich.